W czasie drugiej wojny światowej w wyniku działań wojennych Polska znalazła się pod okupacją niemiecką. Wbrew międzynarodowemu prawu Niemcy potraktowali zajęte tereny jako trwałą zdobycz wojenną. Na podstawie dekretu Adolfa Hitlera w październiku 1939 roku na ziemiach polskich utworzono Generalne Gubernatorstwo. Ludność polska po wybuchu wojny ukryła używane wcześniej srebrne monety, pozostawiając jako monety obiegowe jedynie monety wyprodukowane z niklu. W związku z tym, Niemcy zostali zmuszeni do wprowadzenia na terenach Generalnego Gubernatorstwa nowego środka płatniczego.
Nie zdecydowano się jednak wprowadzić marki niemieckiej. System złotówkowy został zachowany, wycofano jednak z obiegu monety będące pozostałością po II Rzeczypospolitej. Okupant niemiecki rozpoczął bicie monet przy użyciu polskich stempli, zmieniono jednak stopy używane do produkcji monet. Niemcy wykorzystali w tym celu cynk. Wprowadzono w tym czasie do obiegu monety o nominałach: 1 grosz, 5 groszy, 10 groszy i 20 groszy. Jako że do bicia monet używano starych polskich stempli, monety 1 oraz 5 groszy opatrzone były datą wybicia 1939, natomiast monety o nominałach 10 groszy oraz 20 groszy datą wybicia 1923. Jedynym odstępstwem od stosowania polskiego wzornictwa był fakt, iż monety pięciogroszowe posiadały w centralnej części otwór o średnicy 4 milimetrów.
Innym obszarem do którego okupanci wprowadzili monety obiegowe było getto łódzkie. Było to zorganizowane przez okupanta getto przeznaczone dla ludności pochodzenia żydowskiego. Monety były bite w mennicy getta. Pierwszymi monetami tam wytwarzanymi były monety o nominale 10 fenigów, produkowane ze stopu aluminiowo–magnezowego. Następnie wprowadzono nominały 5, 10 oraz 20 marek. Do produkcji monet o nominałach 5 oraz 10 marek stosowano aluminium oraz stop aluminium i magnezu. Do produkcji monet o nominale 20 marek stosowano wyłącznie aluminium. Wszystkie monety przedstawiały datę wybicia na tle sześcioramiennej gwiazdy.
Surowiec do przeznaczony do produkcji monet pochodził z odpadów. W związku z trudnościami w pozyskaniu surowca oraz prymitywnymi warunkami, w jakich monety obiegowe będące środkiem płatności w getcie łódzkim, wiele monet w znacznym stopniu różni się od innych oznaczonych tym samym nominałem. Zarówno monety obiegowe stosowane na terenie Generalnego Gubernatorstwa, jak i getta łódzkiego, ze względu na użyte surowce i metody produkcji są nietrwałe.
Zdjęcie do artykułu znalezione na stronie Imged.pl
